Masteremne i filosofien i antikken

Emnet skal gje studentane høve til å fordjupe seg i sentrale filosofiske originaltekstar frå antikken, epoken frå omlag 600 f. v.t. til omlag 500. Platon og Aristoteles er dei to mest sentrale forfattarane i perioden, men tekstar av andre filosofar vil og kunne vera aktuelle (t.d. førsokratikarane, Epikur, stoikarane, Augustin). Studentane skal gjere seg kjende med sentrale filosofiske problemstillingar og samstundes opparbeide seg forståing for både det særmerkte ved filosofien i epoken, og for epokens påverknad på seinare tiders filosofi. Gjennom sekundærlitteratur vil studentane få innblikk i ulike fortolkingar av antikke tekstar.

Emnet skal gje studentane eit godt grunnlag for å studere filosofien i seinare epokar, ikkje minst samtidsfilosofien.

Kunnskap:

Etter fullført emne skal studenten ha

• kunnskap om sentrale filosofiske problemstillingar i antikken
• god innsikt i problemstillingar, omgrep og argumentasjon hjå ein eller fleire utvalde filosofar i antikken
• kunnskap om ulike moderne fortolkingar av utvalde originaltekstar
• erfaring frå sjølvstendig arbeid med fortolking av sekundær- og originaltekstar
• innsikt i relasjonar mellom forskjellige fortolkningar i sekundærlitteraturen av eit utvald spørsmål frå antikkens filosofi

Dugleik:

Etter fullført emne skal studenten kunne

• diskutere skriftleg og munnleg sentrale problemstillingar, omgrep og argumentasjon hjå utvalde filosofar
• kjenne att så vel det særmerkte ved filosofien i antikken som denne epokens påverknad på seinare tiders filosofi

Kompetanse:

Etter fullført emne skal studenten ha kompetanse til

• å formidle filosofiske problemstillingar frå antikkens filosofi
• å arbeide sjølvstendig med grunnleggjande filosofiske problemstillingar i antikkens filosofi
• å kjenne att grunnleggjande problemstillingar og argument frå antikkens filosofi i ulike kontekstar

Emnet kan også vere eigna som støtte til fordjuping i grunnlagsspørsmål i samband med studiet av andre fag.