The Economist om kyborgforfattarskap og skrivesamarbeid

Nokre sitat frå artikkelen Authors are collaborating with AI—and each other:

"Samarbeid har ei rik historie innan skriving. Berre tenk på Bibelen eller det finske eposet Kalevala, båe skrivne av fleire hender. Homer, om han i det heile teke var éin person, nytta truleg brotstykke av munnleg poesi for Iliaden og Odysseen. I renessansen hadde skodespel mange forfattarar, som ofte la til nye figurar slik det passa dei. Berre etter oppfinninga av trykkpressa på midten av 1500-talet blei bøker ein business. Bøker med éin forfattar viste seg enklare å marknadsføre, og "myta om den einsame forfattaren" blei etablert, seier Scott Rettberg, som leiar Senter for digitale forteljingar ved Universitetet i Bergen.

I det tjuande århundret fekk kollektivt forfattarskap eit comeback. På 60-talet gjenoppstod ideen av mange ulike årsakar, inkludert som ein motoffensiv mot kulturelle konvensjonar. I 1969 skreiv to dusin journalistar Naked Came The Stranger, ei bok skriven dårleg med vilje for å gjere narr av deira oppfatning av tilstanden til amerikansk litteratur. (Det blei ein overraskande bestselgjar.) På 90-talet gav teknologiske framsteg moglegheita til å arbeide saman – eller meir spesifikt, å lenkje til kvarandre. Eit tydeleg eksempel er Hypertext Hotel, eit samarbeidsverk bygd på nettet i 1991 av Robert Coover, ein amerikansk eksperimentell forfattar, som brukar ei romleg metafor for å veve historiene saman.»

KI legg meir i miksen

«Generativ KI legg meir i denne miksen. Det er ikkje berre det at algoritmene i tenester som ChatGPT i seg sjølv er eit slags kollektivt arbeid (trente som dei er på store mengdar tekst henta frå internett). Slike modellar er også samtalemaskiner, som kan foreslå setningar, gi tilbakemeldingar og svare på spørsmål. «Kyborgforfattarskap» er namnet Rettberg ved Universitetet i Bergen kallar dette.

Han har allereie meir enn eitt teknologi-støtta skriveprosjekt under beltet (og samkurerte nyleg ei utstilling av bøker skriven ved hjelp av KI ved Universitetet i California, Berkeley, under tittelen «More Than Meets AI»). Han publiserte ei bok med kollegene sine der ChatGPT blir brukt for å generere anmeldingar av berømte verk skriven av velkjende forfattarar – tenk Jane Austen som skriver om William Burrough sin «Naked Lunch».»

«Og KI er nok ikkje heilt akseptert i litterære sirklar enno. Kudan Rie, vinnaren av Japans mest høgthengande litteraturpris, innrømte nyleg at ho brukte ChatGPT til å skrive rundt 5 % av sci-fi-romanen Tokyo Sympathy Tower. Slike innrømmelser er sjeldne. Dei fleste vil ikkje tilstå å ha brukt KI. Ein ny form for «skuggeforfattarar» kan få sin augneblink, men dei færraste vil nok namngje ChatGPT som medforfattar.»

Sjå også Scott Rettbergs presentasjon om kyborgforfattarskap på Institutt for engelskstudier ved Universitetet i Warszawa: